อาหารเป็นสิ่งที่พระเจ้าประทานให้มนุษย์สำหรับใช้ในการดำรงชีวิต โดยตัวอาหารเองแล้วถ้าเป็นอาหารที่ดีไม่ว่าจะเป็นพืชผักหรือเนื้อสัตว์ เป็นอาหารที่สะอาดและถูกต้องตามโภชนาการแล้ว เมื่อเรารับประทานก็จะก่อให้เกิดประโยชน์แก่ร่างกายเราทั้งสิ้น ซึ่งตามปกติโดยตัวอาหารเองจะไม่มีผลกระทำต่อจิตวิญญาณของเราเลย พระเยซูทรงสอนเราว่าสิ่งที่เรารับประทานเข้าไปในร่างกายไม่ทำให้เราบาปหรือเป็นมลทินต่อจิตวิญญาณของเรา แต่ความคิดและคำพูดที่ออกจากปากเรานั่นแหละทำให้เราบาปหรือจิตวิญญาณเราเป็นมลทินไปถ้าเราพูดหรือคิดในสิ่งที่ไม่ดี
หรือเราสามารถมองอีกมุมหนึ่งได้ว่า ถ้าท่าทีภายในใจของเราไม่ถือว่าอาหารที่ไหว้รูปเคารพเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ควรรับประทาน หรือถ้าที่ภายในในเราไม่ถือว่าอาหารที่ไหว้รูปเคารพไม่เป็นสิ่งสกปรก เราก็รับประทานได้ เพราะพระคัมภีร์สอนเราให้อธิษฐานขอการชำระอาหารและรับประทานอาหารต่างๆโดยพระคุณของพระองค์ที่ประทานอาหารให้เรา เมื่อถือตามนี้แล้วก็สามารถรับประทานโดยประคุณได้
แต่มีข้อคิดอีกอย่างหนึ่งคือว่า ขณะที่เรากำลังรับประทานอาหารนั้นแล้วเกิดมีผู้เชื่อบางคนที่มีความเชื่อน้อยและรู้สึกว่าเราไม่ควรรับประทาน เราก็ไม่ควรรับประทานอาหารนั้น ไม่ใช่เพราะตัวอาหารนั้นเองแต่เพราะว่าความรักที่เรามีต่อพี่น้องของเราที่ไม่อยากให้เขารู้สึกไม่สบายใจ พระคัมภีร์ 1 โครินธ์ 8:8-9 กล่าวว่า “อาหารไม่เป็นเครื่องที่ทำให้พระเจ้าทรงโปรดปรานเรา ถ้าเราไม่กิน เราก็ไม่ขาดอะไร ถ้าเรากิน เราก็ไม่ได้อะไรเป็นพิเศษ แต่จงระวังอย่าให้เสรีภาพของท่านนั้น ทำให้คนที่มีความเชื่อน้อยหลงผิดไป”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น