"จงก้าวตามเรามาที่ละก้าว
" เราขอจากเจ้าเพียงเท่านี้..เพราะนี่เป็นทางเดี่ยวเท่านั้นที่เจ้าจะสามารถเดินข้ามผ่านโลกอันว่างเปล่านี้ได้เจ้าอาจเห็นขุนเขาที่ทอดยาวอยู่ข้างหน้าเจ้า แล้วเจ้าก็เริ่มสงสัยว่าจะข้ามผ่านความสูงของมันไปได้อย่างไร ในขณะที่เจ้าคิดเช่นนั้น เจ้าก็ลืมไปว่าเรากำลังจูงมือเจ้าอยู่แม้ว่าเจ้าจะสะดุดล้มลง เราเองเป็นผู้พยุงเจ้าให้ลุกขึ้นใหม่ เจ้าบอกเราว่ากังวลถึงหน้าผาสูงชันข้างหน้าเพียงใด..แต่ลูกเอ๋ย...เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในวันนี้ หรือแม้แต่วันพรุ้งนี้อหนทางที่เราจัดเตรียมไวให้เราอาจกลายเป็นทางโค้งซึ่งนำเจ้าออกห่างจากภูเขานั้นก็ได้...และหากเราตั้งใจจะนำเจ้าไปยังหน้าผา..เราก็จะเตรียมกำลังและความเข้มแข็งให้เจ้าพร้อมเผชิญกับหน้าผาที่สูงชั้นนั้นด้วย..เราจะบัญชาทูตสวรรค์ให้ระแวดระวังและดูแลเจ้า..เพื่อคอยประคับประคองเจ้าไปตลอดทางนั้น..จงให้ความคิดของเจ้าจดจ่ออยู่ที่เส้นทางข้างหน้า..และจงชื่นชมยินดี..ในการสถิตอยู่ด้วยของเรา..ลูกเอ๋ย..จงเดินด้วยความเชื่อ..ไม่ใช้ด้วยสิ่งที่มองเห็น..และวางใจให้เราเป็นผู้เปิดทางให้แก่เจ้า..
(สดุดี
18:29, 91:11-12, 2โครินธ์
5:7)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น